اندیشه سید حسن حسینی درباره حضرت علی اصغر (ع)

سید محمد حسین شرافت مولا/ نوزاد تشنه شش ماهه نینوا حضرت علی اصغر (ع) که بر دست امام حسین (ع) بسیار مظلومانه با برخورد تیر به گلوی ایشان، شهید شد، با راستی و باطن ِ عرفانی بسیار والا، به شهادت بسیار عظیم رسید.

سیدحسن حسینی، شهات حضرت علی اصغر (ع) را برای حفظ دین الهی که براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید و براساس حدیث های اهل بیت (ع)، عنصر حفظ دین الهی، موجب خشنودی و سعادت الهی می گردد، در زمان صدر اسلام، که عنصر دین اسلام در زمانه حکومت یزید رو به سستی و نابودی می باشد و براساس تاریخ اسلام، یزید، ریاکار و در عیش دنیویِ نامشروع دینی بود و در عمل، به احکام دینی و قرآنی، نمی پرداخت، بیان می کند و شهادت حضرت علی اصغر (ع) به معنی شکست نیست بلکه به معنی پیروزی کاروان حسینی (ع) می باشد.

و چهره پلید یزید و سپاه یزید که بسیار بی رحم و ضد انسانیت و ریاکار و در نتیجه بی دین می باشند، برای جامعه اسلام آشکار می شود. و بعد از قیام نینوا، پس از چند سال، با قیام های پس از نینوا، حکومت بنی امیه منقرض می گردد و این حد ازعرفان و مظلومیت که براساس تاریخ اسلام، یک نوزاد شش ماهه تشنه را روی دست های پدرش، ذبح نمودند.

و همچنین، سرهای شهدا را در بیابان نینوا از تن جدا کردند، نیز بر خودخواهی و جهل و دنیاطلبی و ستمکاری و باطن بسیار بد ِ یزید و سپاه یزید و به ویژه بر حرمله ملعون که با تیر سه شعبه، گلوی حضرت علی اصغر (ع) را شکافت، اثرگذاری نکرد و نمیکند و جواب نمی دهد. و ما نیز که شیعه حضرت علی اصغر(ع) می باشیم، باید در هر شرایطی، یاری امام زمان خویش را کنیم تا دین الهی در برابر دشمن های دنیاطلب و مادی گرا، حفظ گردد. زیرا براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید، عنصر حفظ دین الهی، تنها راه و موجب خشنودی و سعادت جاودان الهی می گردد.

سیدالشعرای انقلاب اسلامی کشور زنده یاد حسن حسینی به گواه اثرهای شناخته شده و مشهورش از شاعران نامی ادبیات فارسی معاصر است. ایشان در رباعی سُرایی، آثار مانا، جان نواز و مشهوری دارد. همچنین، سروده های عاشورایی ایشان، سرشار از معارف و معانی والا هست. ایشان در چند سروده، به وصف شهید تابان شش ماهه نینوا حضرت علی اصغر (ع) می پردازد. در ادامه، به بررسی اندیشه زنده یاد سید حسن حسینی درباره حضرت علی اصغر (ع) می پردازیم.

آینده آسمان تاریک بود

و تکلیف ابرها را

کبریت هیچ صاعقه

روشن نمی کرد

عمود شب

در گلوی افق

فرو می رفت

و حنجره ای

برای فردای رسالت

صیقل می خورد

فضای صدر اسلام در زمان امام حسین (ع) و حتی در آینده، به وسیله دشمن های دین، که براساس تاریخ اسلام، گمراه کننده و سرشار از ریاکاری و ستم می باشند، رو به بدی می باشد و خواهد بود و مانند آسمان ِ سرشار از ابرهای سیاه است، که آذرخش شبیه به کبریت، در آن به وجود نمی آید و آنرا روشن نمی سازد و ستون ِ سیاه رنگ شب در گلوی کرانه آسمان، داخل می شود. و پیش می رود و تیرگی، همه جا را فرا می گیرد و در اینجا، نای حضرت علی اصغر (ع) با ایثار فراوان، برای امر و هدف و آرمانی ارزشمند که همان حفظ دین اسلام که براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید و براساس حدیث های اهل بیت (ع)، عنصر حفظ دین الهی، موجب خشنودی و سعادت الهی می گردد، آماده می شود و صیقلی میشود و نورانی می گردد.

ستاره ها

یک یک

_ سرخ _

سوسو زدند

و با سه شعله

گلوگاه راه شیری شکافت

و آرام آرام

از کارگاه پلکی روشن تراش

سرنوشت مجهول آسمان

آفتابی شد...

آری، نای طفل تشنه شش ماهه شیرخوار نینوا حضرت علی اصغر (ع) که مانند کهکشان راه شیری ِ نورانی می باشد، با برخورد تیر سه شعبه حرمله ملعون که همچون سه شعله آتش ِ سوزنده می باشد، می شکافد و ستاره های سوگوار خون آلود آسمان، کم کم خاموش و روشن می شوند و حضرت علی اصغر(ع) با مظلومیت به شهات می رسد. اما این شهادت به معنی شکست نیست بلکه به معنی پیروزی کاروان حسینی (ع) می باشد و چهره پلید یزید و سپاه یزید که بسیار بی رحم و ضد انسانیت و ریاکار و در نتیجه بی دین می باشند، برای جامعه اسلام آشکار می شود و بعد از قیام نینوا، پس از چند سال، با قیام های پس از نینوا، حکومت بنی امیه منقرض می گردد و آهسته آهسته، از پلک چشم حضرت علی اصغر (ع) که مانند کارگاه تراشه سازی از آن نور پخش میشد، نورها به سمت آسمان تاریک می رود و مانند خورشید، آنرا بسیار روشن می سازد. و تقدیر نامعلوم زمانه پس از شهادت حضرت علی اصغر(ع) و قیام نینوا، با نورافشانی و پیروزمندی قیام خورشید وار عاشورا، رقم می خورَد.

هنوز

تقدیر کهکشان های ناملموس

بر مدار

خون دنباله دار تو

احساس می شود!

می دانیم، براساس تاریخ، پس از شهادت شهدای نینوا و حضرت علی اصغر (ع) و انقراض حکومت بنی امیه، حکومت ستمکار بنی عباس آمد.  و تا امروز که در زمانه غیبت کبرا هستیم، تا ظهور امام مهدی (عج)، سرنوشت شیعه ها و مؤمن ها و همه بشریت و ماسوا و سرنوشت همه کهکشان ها، حتی آن هایی که از دانش ما، که براساس خواست بی چون و چرای سرشت الهی در آفرینش بشریت، محدود است، در ادامه دادن راه امام حسین (ع) و کاروان حسینی (ع) و حضرت علی اصغر (ع) که همان برپا کردن دین در جامعه، که براساس وحی فرستاده خداوند بزرگ به پیامبر (ص) در کتاب قرآن مجید در آیه ۱۱ سوره رعد، آمده است: « إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّى يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم» به معنی: خداوند، حال قومى را تغيير نمى‏‌دهد، تا آنان حال خود را تغيير بدهند. و همچنین، اینکه براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید، عنصر حفظ دین الهی برای فرد و جامعه، موجب خشنودی و سعادت الهی می گردد، می باشد و نیز، خونخواهی آنها، که برای حفظ دین ما، جان خویشتن را فدا نمودند، هست و خواهد بود.

آری، خونخواهی و انتقام ادامه یافته تا امروز عاشورایی و حضرت علی اصغر (ع) از دشمن های آنها، موجب ِ غیبت کبرای امام زمان مهدی (عج) نیز شده است و با خواست بی چون و چرای سرشت خداوند و وعده الهی در وحی فرستاده خداوند به پیامبر (ص) در کتاب قرآن والا و یاری عملی یارهای مهدوی (عج) و جامعه، ظهور امام مهدی (عج) رخ می دهد. و دین الهی حقیقی، در تمام هستی، کامل می گردد و خشنودی کامل الهی و سعادتمندی نهایی جامعه بشریت و تمام ماسوا، رخ می دهد.

چه منطق سیّالی

در کلام سرخ این قبیله

موج می زند

فلسفه نمی بافم

سخن از گلوی تردی است

که صادقانه

بر فراز منبر برآمد

و بلاغت را به عرش رسانید

آری، گلوی نازک طفل شش ماهه یعنی حضرت علی اصغر(ع) با راستی باطنی فراوان و ناب، بر بالای دست پدرخویش حضرت امام حسین (ع) که مانند بالای یک منبر ِ سخنرانی می باشد، می آید و اندیشه ومنطق بسیار روان و بسیار والایش، از اندیشه و گفتار شهادت طلب و سرخ ِ امام حسین (ع) و خاندان آن حضرت (ع) ریشه دارد.در اینجا، شاعر فرزانه عاشورایی سید حسن حسینی می گوید: شهادت حضرت علی اصغر (ع) بدون هیچ گونه بازی با کلمه ها و اصطلاح های فیلسوفانه، اینگونه است که در میدان عمل، رسایی و پر معنایی و رشد و کمال دین را به بالاترین مقام و به عرش الهی در آسمان هفتم می کشانَد. زیرا شهادت طفل شش ماهه تشنه یعنی حضرت علی اصغر(ع) که با برخورد تیر سه شعبه به گلوی ایشان رخ داد، والاترین ایثارها و شهادت ها در راه امام زمان و در راه دین حضرت خداوند هست. چون عنصر دین اسلام در زمانه حکومت یزید رو به سستی و نابودی می باشد و براساس تاریخ اسلام، یزید، ریاکار و در عیش دنیوی نامشروع دینی بود و در عمل، به احکام دینی و قرآنی نمی پرداخت.

به روایتی صادق و صمیمی:

استثنایی بزرگ

در تاریخ فوران

سیلانی بی سقوط

فریادی متصاعد

که با سه شعله زبانه کشید

آری، طفل تشنه شش ماهه نینوا حضرت علی اصغر (ع) که بر دست امام حسین (ع)، بسیار مظلومانه با برخورد تیر به گلوی ایشان، به شهادت رسید، با ایثار و راستی و سادگی و صمیمیت باطنی ِ بسیار، یک شهادت ِ ویژه عظیم و منحصر به فرد دارد و بسیار مظلومانه، مانند ِ یک داد کشیدن ِ بالا رونده و یک خون ِ از گلو برآمده سیل مانند ِ به سمت بالا رونده بدون برگشت به سمت پایین، در تاریخ جوشش انسانی و جوشش دینی الهی که در راه حفظ دین اسلام است، می باشد. که از برخورد ِ تیر سه شعبه حرمله ملعون که مانند ِ سه شعله آتش ِ سوزان، موجب زبانه کشیدن و آتش گرفتن گلوی آن حضرت (ع) می باشد، به وجود می آید. و ما نیز که شیعه آن حضرت (ع) هستیم، باید در راه حفظ دین الهی، ایثارگری کنیم و ایشان را الگو نماییم. زیرا، بنابر کتاب قرآن مجید در آیه یازدهم ِسوره رعد: «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِم» به معنی ِ: خداوند حال قومی را تغییر نمی‌ دهد تا آنان، حال خود را تغییر دهند.  تا دین مان حفظ گردد. که براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید، عنصر حفظ دین الهی، موجب خشنودی و سعادت الهی می گردد.

به آفتاب بگو

غرور کور حرمله

آیا مجاب خواهد شد؟

آری، شهادت حضرت علی اصغر(ع) بسیار مظلومانه و ضدانسانی بود. و آن شهادت منحصر به فرد و ایثار بسیار عظیم در راه حفظ دین الهی، نیز نمایانگر بسیار واضح و روشن و خورشید وار ِ عرفان و باطن تابناک حضرت علی اصغر(ع) می باشد. امّا این حد ازعرفان و مظلومیّت که براساس تاریخ اسلام، یک طفل شش ماهه تشنه را روی دستان پدرش، ذبح نمودند. و همچنین، سرهای شهید ها را در بیابان نینوا از تن جدا کردند، نیز بر خودخواهی و جهل و دنیاطلبی و ستمکاری و باطن بسیار بد ِ یزید و سپاه یزید و به ویژه بر حرمله ملعون که با تیر سه شعبه، گلوی حضرت علی اصغر (ع) را شکافت، اثرگذاری نکرد و نمیکند و جواب نمی دهد و نخواهد داد. آری، خودخواهی حرمله ملعون که طفل شش ماهه تشنه را روی دست های پدرش، ذبح نمود، آنچنان فراوان و طلسم وار و تاریک است، که انوار خورشید نیز، آن را روشن  نمی سازد. و نخواهد ساخت و بر آن اثرگذاری و جواب دهی ندارد و نخواهد داشت.

آن دم که به سوی رزمگه باره کشید

آن نعره عاشقی دگر باره کشید

لبیک گلوی کودک شش ماهه

خون بود که تا ستاره فواره کشید

آری، آن هنگام که امام حسین (ع) که براساس اندیشه ها و کردارهای دینی ِ عارفانه در طول زندگانی خویشتن، عارف کامل الهی می باشد، تنها مانده است.

و با اسب خویشتن یعنی ذوالجناح سمت میدان نبرد می رود، باز، فریاد پر از شوق و عاشقانه شهادت خواهانه برای خویشتن و کاروان خویشتن می نماید، آنگاه طفل شش ماهه تشنه امام حسین (ع) یعنی حضرت علی اصغر (ع) هست که با باطن عرفانی و ایثارگری بسیار والا، با نای بسیار خونینی که از برخورد تیر سه شعبه دشمن به گلوی ایشان، به وجود آمده است و خونش تا ستاره آسمان به صورت فواره بالا می رود، به امام زمانه یعنی حضرت حسین (ع) بیعت جاودان و تابناک می کند و به شهادت عظیم میرسد.  ما نیز که شیعه آن حضرت (ع) می باشیم، باید در هر شرایطی، یاری امام زمانه خویش را کنیم. تا دین الهی در برابر دشمن های دنیاطلب و مادی گرا، حفظ گردد. که براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید، عنصر حفظ دین الهی، تنها راه ِ خشنودی و سعادت جاودان الهی می باشد. طفل شش ماهه تشنه نینوا حضرت علی اصغر (ع) که با برخورد تیر سه شعبه به گلوی ایشان با باطن و ایثارگری بسیار والا در راه حفظ دین الهی که براساس وحی فرستاده الهی به پیامبر (ص) و وعده خداوند در کتاب قرآن مجید و براساس حدیث های اهل بیت (ع)، عنصر حفظ دین الهی، موجب خشنودی و سعادت الهی می گردد، به شهادت منحصر به فرد و بسیار عظیم رسید. همچنین، در روزگار ما، بنابر خواست و فرمان خداوند درخشان و نیت ها و کردارهای دینی، امام مهدی (عج)، همان امام حسین(ع) ِ زمانه و ادامه دهنده راه امام حسین (ع) و عاشورا و حضرت علی اصغر (ع) می باشد. و براساس وعده الهی در کتاب قرآن مجید و با یاری خداوند درخشنده و پیروی یاران مهدوی (عج) و جامعه، حضرت مهدی (عج) به همراه حضرت عیسی (ع) ظهور می کند. و شیعیان و مومنان و تمام بشریت به سعادت الهی در دو جهان خواهند رسید.