ببینید| عزیزِ شاعران، در تالار حافظ، عزیز داشته شد
Admin 9
شجاع انوری _ سرویس فرهنگ و هنر خبر جنوب/ پسینِ گرمِ ۲۲ خرداد، ساعت ۶ ، تالار بزرگ حافظ، در جوار حافظیه، نکوداشت و بزرگداشتِ روحِ شریف و شاعر ؛ دکتر عزیز شبانی ترافیکی بس عجیب بر تمام خیابان‌های اطراف چهارراه حافظیه سایه افکنده و پارکینگ‌ها هم پر شده است. کمی دیر می‌رسم. دکتر محمدرضا خالصی تازه پشت تریبون رفته و از شاعرانگی‌ها و زیبایی‌های منش و رفتار عزیز شبانی و سلوک درویشی‌اش می‌گوید و این‌که شهوتِ نام نداشت و کتاب‌هایش با اصرار دوستان و همراهانِ این سال‌هایش به چاپ رسید و افسوسا که خود او نیست تا لب‌خندی بر لب، سری تکان دهد و بگوید : «ما خیلی خرج کِردیم تا مثِ فقیرا زندگی کنیم...»
طبقه‌ی هم‌کف یک جای خالی هم نبود و بسیارانی به احترام این شاعر و ادیب و استاد، سرپا ایستاده، گوش فراز کرده بودند به شنیدن و تماشا. طبقه‌ی دوم هم مملو از جمعیت بود و برخی روی پله‌ها نشسته بودند.
به لطف یکی از دوستان که صندلی خالی‌ای کنارش بود، جای گرفتم. شاعران، پژوهش‌گران و اساتید بزرگی در مراسم حضور داشتند، از استاد دکتر منصور رستگار فسایی گرفته تا دکتر نیری و دکتر کوروش کمالی سروستانی، داریوش نویدگویی، و حافظ‌شناسان و ادب‌پژوهان و نویسندگان و اساتید دانشگاه و همین‌طور دانش‌جویان و دوست‌داران عزیزِ شاعران، دکتر عزیز شبانی. هر سخن‌ران که پشت تریبون می‌رود از یک زاویه، آن بزرگ‌مرد را می‌ستاید و می‌کاود.
از زود رفتن و بی‌گاه رفتن‌اش، از حیاتِ ذوقِ او و شاعرانگی‌هایش، از ادیبِ منتقدی که درون او می‌زیست، از دانشمند واقعی بودنش، از عاشق بودن و اخلاق‌مدار و مهربان بودنش... دکتر صابری در قامت مجری، خوش سخن و خوش گفتار بود و هر بار در میان سخنانِ سخن‌رانان، شعری، یا گوشه‌ای از اخلاق و منش دکتر شبانی را برای حظار بیان می‌کرد.
شاعران از شیراز و فیروزآباد (شهر محل تولد دکتر شبانی) آمده بودند و شعر خواندند و سوگ‌سرایی کردند و در انتها دکتر صائب شبانی، پسر برومند دکتر شبانی در رثای پدر. گفت و از همه‌ی تسلیت گویندگان و دل‌آرام کننده‌گان سپاسگزاری کرد. اری، شیراز چنین است.
ادیب دوست و دانشمند پرور و فرهنگ‌گستر . این‌جا شیراز است، به بلندای تاریخ ادبیاتِ سرزمین کهن ایران زمین.
فرهنگ‌ورانِ شیرازی نشان دادند چرا این خطه، هم‌چنان بر تارک ادبیات ایران می‌درخشد... و ای کاش مسوولان و مدیران فرهنگی از این مردم فرهنگ دوست و شاعر پرور بیاموزند رسم بزرگ و ارجمند داشتنِ اهالی فرهنگ و هنر و ادب را...
