یادداشت| کارگران؛مقتدرند اما شریف و نجیب!
Admin 6
سيد محی الدین حسینی ارسنجانی - روزنامه نگار/ جامعه کارگری در ایران علیرغم برخورداری از اتحادیه ها و مجامع صنفی و تشکلهای کارگری هنوز و همچنان در غربت و مظلومیت دیرینه خود به سر می‌برد.
کارگران در ایران چه آنها که در کارخانه ها و کارگاهها یا مرکز صنعتی و تولیدی مشغول به کارند و چه آنها که در ادارات و شرکتها یا کارهای خدماتی و ساختمانی و کشاورزی و یا امور شهری و شهرداری کار میکنند، همه و همه از همان قشر ضعیف و مظلومی هستند که در تمامی امور نظام و انقلاب و در دوران دفاع مقدس نقش آفرین بوده اند اما دولت و مسئولان در دهه های اخیر آنگونه که باید حرمت و شان کارگران را رعایت نکرده اند.
مجلس نیز قوانین راهگشا و مفیدی که به نفع جامعه کارگری باشد را یا نداشته و یا اگر داشته به بعد نظارتی خود در اجرای قوانین سودمند برای آنان به درستی عمل ننموده است.
حق این بوده و هست که مسئولان مرتبط با جامعه کارگری چه آنها که در سمت اداری و دولتی اند و چه آنها که با اعتماد و رای جوامع مختلف کارگری شهرها و مناطق و استانهای خودشان به افرادی در جهت پیگیری امورشان رای داده اند تا به امروز برای رفاه حال و زندگی و مسکن و بیمه و تسهیلات و درمان کارگران گامهای بلندی را برداشته باشند که حجم انبوه مشکلات موجود نشان از این دارد که تشکلهای کارگری در رفع یا کاهش مشکلات کارگران چندان مفید و راهگشا نبوده اند.
متاسفانه بیشتر این تشکل ها در دست دولت و دولتی ها و یا وابسته به غیر از کارگرانی که حقیقتا طعم تلخ کارگری را چشیده باشند است. به عبارت دیگر آنان درد و رنج کارگران را یا نمی‌دانند و یا اگر می‌دانند توان پیگیری امور آنان را ندارند.
تشکلهای کارگری که هر یک از سوی احزاب و جناح‌ها و قدرت طلبان و سیاسیون به این سو و آن سو کشیده می‌شوند و هر از گاهی به بهانه های انتخاباتی و... مشغولشان می کنند در عمل نمیتوانند گره از کار کارگران و مشکلات فراوان آنان بگشایند.
امروز مشکل کارگران ندیده شدنشان در بحث حقوق و معیشت و نداشتن امید به آینده فرزندانشان در حوزه تحصیلات و تسهیلات و مسکن و آینده شغلی آنان است. نمی‌توان شان و منزلت کارگران عزیز و زحمتکش که این همه مورد تاکیدات پیامبر اسلام (ص) و اولیای دین بوده اند را نادیده گرفت و یا آنان را در نزد خانواده، دوستان،همکاران و همشهریان خودشان تکریمشان نکرد و به مطالباتشان به درستی و به موقع پاسخ نداد.
چرا باید کارگران اخراج شده از محل کار نتوانند از حقوق قانونی خودشان دفاعی کنند و مطالبات آنان از کار فرمایان سالها به طول انجامد؟
نبود ضمانت‌های شغلی و سختی کار بسیاری از کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور نیز مساله ای است که به آن کمتر پرداخته شده است.
با درود و سلام و نثار فاتحه به ارواح پاک شهدای جامعه کارگری و آرزوی صحت و سلامتی برای کارگران جامعه ایثار گری و آمرزش و شادی ارواح همه کارگرانی که در حین کار جان به جان آفرین تسلیم کرده اند امید آن داریم مدیران ارشد نظام بویژه استانداران هر استان با اخذ تصمیمات راهگشا و انتخاب مشاوران دلسوز که پیگیر امور کارگران باشند بویژه امور کارگران بازنشسته تامین اجتماعی و کارگران لشکری و کشوری که سالها لاینحل مانده را مستمرا و دائما رصد کنند و توجهشان به کارگران را صرفا معطوف به ایام و روزهای هفته کارگر نکنند.
به هر حال کارگران قشری مظلوم و کمتر دیده شده اما مقتدر در مواقع خاص و افرادی شریف و نجیبند که باید هماره دیدشان و فراموششان نکرد.
