روی سر هخامنشیان جا دارند با لباس پلوخوری! :: روزنامه خبر جنوب :: نیازمندیهای خبر جنوب
NID : 209522
1400/01/19
روی سر هخامنشیان جا دارند با لباس پلوخوری!
لباسهای پلوخوری شان را پوشیدهاند و با ظاهری که بیشتر مناسب مجالس مهمانی و عروسی است برای بازدید از موزه آمدهاند. اغلب یک دوربین حرفهای روی دوششان انداختهاند و ژست میگیرند تا همراهشان عکسشان را ثبت کند. گاهی اطرافِ جایی که برای عکاسی پسندیدهاند آنقدر شلوغ میشود که مجبورند به بقیه تذکر دهند صحنه را برای عکاسی آنان خالی کنند چون حوصله صبرکردن هم ندارند. آنچه این روزها در فضاهای تاریخی و موزهها دیده میشود، حضور بازدیدکنندگانی است که پول بلیت بازدید از این فضاها را پرداخت میکنند اما به جای بازدید از اشیا و جاذبههای آن فضای تاریخی، بیشتر برای عکاسی از خودشان و در نهایت انتشار عکسهایشان در شبکههای اجتماعی حضور پیدا میکنند. راهنمای موزه از خستگی روی صندلیای گوشه اتاق نشسته است اما چشمانش روی دور تند میچرخند و مجبور است به بازدیدکنندگان بیملاحظه مرتب تذکر بدهد که یکی از آنان تا از راه نرسیده چراغ سالن را خاموش میکند! افراد بسیاری وارد سالن می شوند و تلاش میکنند قبل از آنکه اطرافشان شلوغ شود، چند عکس رو به دیوارهای تزئینشده با کاشیهای لعابدار آبی بگیرند و بدون آنکه تماشای اشیا چیده شده در ویترین موزه برایشان جذاب باشد، سالن را ترک کنند و بعد از خستهشدن از ژستهای بسیار در کافهای که گوشهای از موزه ساخته شده بنشینند و خوراکی یا نوشیدنی میل کنند. راهنمایان موزهها و محوطههای تاریخی و باستانشناسان دل پر دردی از رفتار بازدیدکنندگان دارند. فریبا فروز - کارشناس ارشد باستانشناسی و راهنمای محوطه تاریخی تخت جمشید - در اینباره میگوید: به نظر میآید بیشتر افرادی که برای بازدید از محوطه تاریخی تخت جمشید میآیند، هدفشان عکاسی و فیلمبرداری از خودشان یا گرفتن لایو برای اینستاگرام است تا بازدید و دانستن درباره محوطه تاریخی که برای دیدن انتخاب کردهاند. حتی بارها مجبور بودیم به افرادی که ماسکهایشان را برمیداشتند تذکر دهیم که متاسفانه گوش شنوایی وجود نداشت. من فکر میکردم نوروز ۱۴۰۰ به دلیل شیوع ویروس کرونا و محدودیتهای اعمالشده، استقبال کمی از محوطه تاریخی تخت جمشید شود اما متاسفانه تعداد بازدیدکنندگان بیشتر از سالهای گذشته بود و مجبور بودیم بارها و بارها به بازدیدکنندگان تذکر دهیم که به آثار دست نزنند یا وارد محدودههای ممنوعه یا نشانهگذاری شده نشوند اما متاسفانه افراد کمی رعایت میکردند و به عبارتی کنترل از دست راهنمایان خارج شده بود و کاری هم از دست ما برنمیآمد. او ادامه میدهد: گاهی اوقات مراجعهکنندگان به تذکرهایی که به آنان داده میشد میخندیدند و توصیههای ما را به مسخره میگرفتند و میگفتند حالا اگه به آثاردست بزنیم چی میشه؟ نکته جالب توجه اینکه این صحبتها یا رفتارها را بیشتر از قشر جوان میدیدیم که به نظر تحصیلکرده میآمدند! برای مثال یک بار به آقایی که حدوداَ ۴۰ ساله بود و روی یکی از سردیسها نشسته بود تا عکس بگیرد، تذکر دادم. اما او جواب داد مگه ارثِ پدریته که نمیذاری یه عکس بگیرم؟ از این موارد زیاد داریم اما سعی میکنیم با افراد مدارا کنیم تا کار به خشونت کشیده نشود چون هر اتفاقی که بیفتد مردم شروع به فیلمبرداری میکنند و در نهایت ویدئویی نامفهوم در شبکههای اجتماعی پخش میکنند و ممکن است این شائبه پیش بیاید که در تخت جمشید با مردم درگیر میشوند.